برای اجرای یک پروژه صنعتی می توان انواع قرارداد ها را با یک پیمانکار منعقد کرد، از آن رو همواره کارفرمایان به دنبال این هستند تا از بهترین و بهینهترین نوع قرارداد برای دستیابی به اهداف خود استفاده کنند. با توجه به پیچیدگی و هزینه بالای پروژهها و ترویج رویکردهایی مانند مدیریت ریسک و مدیریت دانش در اجرا، لزوم استفاده از قرارداد EPC مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.
قرارداد EPC به قراردادی گفته می شود که تمامی فعالیتهای یک پلنت صنعتی از قبیل طراحی و مهندسی، تامین متریال و کالا و راه اندازی را با یک شرکت قرارداد بست.
EPC در لغت مخفف انگلیسی Engineering, Procurement and Construction است که پیمانکار ابتدا با ارائه برنامه زمان بندی یا Project Time Schedule به کارفرما وارد مرحله مهندسی شده و اسناد و مدارک مهندسی و نقشه های ساخت را فراهم می کند. پس از اخذ تاییدیه نقشه های مهندسی، لیست تجهیزات و متریال های مورد نیاز را به بخش تامین متریال تحویل می دهند. پس از تامین متریال و تهیه تجهیزات مورد نیاز، آن پیمانکار بر اساس برنامه زمان بندی ارائه شده به کارفرما پروژه را وارد فاز اجرا و ساخت می نماید. در این حین تجهیزات بر اساس همان جدول زمانبندی ارائه شده نصب، اجرا و بازرسی می گردند.
یک نکته بسیار مهم که باید به آن توجه نمود این است که کارفرما در مناقصات باید پیمانکاری را جهت اجرای یک طرح انتخاب نماید که توانایی تامین موارد فوق را داشته باشد یعنی آن پیمانکار توانایی تهیه اسناد مهندسی و طراحی، تامین متریال و تجهیزات، اجرا و ساخت آن را نیز داشته باشد. برخی از شرکت های بزرگ که توانایی بالایی در اجرای صفر تا صد یک پروژه دارند همواره در بخش مهندسی، تامین متریال و اجرای آن، کار را به صورت مشارکت با شرکت های زیر مجموعه خود انجام میدهند که این امر تاثیر بالایی در کوتاه کردن مسیر و دستیابی به طرح مذکور در زمان کم تر می نماید.
برخی از قراردادها به صورت EPCC هستند که علاوه بر بخش مهندسی، تامین متریال و اجرا، بخش راه اندازی یک پروژه را نیز به آن پیمانکار محول می کنند. در پروژه های EPC اغلب راه اندازی را تیم های بهره بردار از کارفرما انجام داده یا یک شرکت دیگر بخش راهاندازی را بر عهده میگیرد.